EL JUBILEO ROMANO DEL AÑO 2025
Santuario jubilar de Santa María de A Ermida, Quiroga.
Con feche 19 de mayo de 2024 el Papa Francisco convocaba el Año Santo Romano de 2025 con la Bula «Spes non confundit», llamando a toda la Iglesia a una peregrinación.
La diócesis de Lugo tiene que acoger las gracias de este Jubileo, según lo indicado a toda la Iglesia universal. La Santa Sede estableció que la indulgencia jubilar se puede ganar acudiendo como pregrinos de la esperanza a la propia Catedral o a aquellos templos que para tal finalidad indique el Obispo diocesano.
El Obispo de Lugo, Dr. D. Alfonso Carrasco Rouco, decretó que en la diócesis de Lugo se puede ganar la indulgencia jubilar peregrinando, entre otros, al SANTUARIO DE SANTA MARÍA DE LA ERMIDA.
A continuación se muestra el decreto de conseción del año jubilar.
1.-Orixe da palabra “xubileu”
A palabra “xubileu” ten dúas raíces, unha hebrea e outra latina. A palabra hebrea que aparece na Biblia é “yobel”. Este é o corno de carneiro, cuxo son anuncia o Día da Expiación (“Yom Kippur”). Esta festa celébrase cada ano, pero adquire un significado particular cando coincide co inicio do ano xubilar que debía ser convocado cada 50 anos, (cfr. Lv 25,8‑13). Aínda que era difícil de realizar, propoñíase como unha ocasión para restablecer a correcta relación con Deus, coas persoas e coa creación, e conlevaba o perdón das débedas, a restitución de terreos alleados e o descanso da terra.
Ese ano denominábase “yobel”, é dicir, xubileu, pois iniciábase co son do “yobel” ou corno. Pero existe tamén unha palabra latina, “iubilum” (derivada do verbo “iubilare”), que se refería os berros de alegría dos pastores e que terminou por significar alegría, gozo ou loubanza. Cando San Xerónimo de Estridón traduciu a Biblia do hebreo ao latín (entre os anos 391 e 406) traduciu o termo hebreo “yobel” polo termo latino “iubilaeus”, co que quedou incorporado o matiz de alegría ao significado orixinal que tiña a palabra no antigo Israel, como ano excepcional de perdón.
Citando ao profeta Isaías, o evanxeo segundo san Lucas describe deste mesmo modo a misión de Xesús: “O Espírito do Señor está sobre min; porque el unxiume. Envioume a evanxelizar os pobres, a proclamar aos cativos a liberdade, e aos cegos, a vista; a poñer en liberdade os oprimidos, a proclamar o ano de graza do Señor” (Lc 4,18‑19; cfr. Is 61,1‑2).
2.-Xubileus na historia
Na era cristiá, o primeiro Xubileu foi convocado por Bonifacio VIII o 22 de febreiro do ano 1300, por medio da Bula “Antiquorum Habet Fida Relatio”, como resposta ás esixencias de moitos peregrinos que reclamaban resolver as súas necesidades espirituais. A celebración do xubileu concedía a indulxencia plenaria a cantos acudisen a Roma para visitar os grandes santuarios de San Pedro e San Pablo. Comunicada a boa noticia a toda a cristiandade. O acontecemento, segundo as crónicas, tivo unha resposta multitudinaria.
Estableceuse un prazo de 100 anos para repetilo, pero por mor dunha petición de fieis romanos ao Papa Clemente VI, o período reduciuse a 50 anos. En 1389, en recordo do número de anos da vida de Cristo, foi Urbano VI quen quixo fixar o ciclo xubilar cada 33 anos, e convocou un Xubileu en 1390. O último en celebrar un Xubileu de 50 anos foi o Papa Nicolás V en 1450, xa que Pablo II reduciu o período interxubilar a 25 anos, e en 1475 celebrouse un novo Ano Santo por Sixto IV. A partir de entón, os xubileus ordinarios celebráronse a intervalos regulares. Pretendíase así que calquera cristián puidese gañar o xubileu polo menos unha vez na vida.
3.-Xubileu do ano 2025
A convocatoria do Ano Xubilar romano de 2025 tivo lugar o xoves 10 de maio, no atrio da basílica de San Pedro na cidade do Vaticano, coa lectura solemne da bula que o papa Francisco titulou “Spes non confundit”, pola que o Sumo Pontífice nos invita a ser signos visibles de esperanza para tantos irmáns e irmás que viven en condicións de penuria, como os presos, os enfermos, os pobres, os refuxiados e os migrantes, pero tamén para os mozos e os anciáns.
O símbolo máis visible desta peregrinación a Roma é cruzar unha das Portas Santas. Orixinalmente só había unha, a da basílica de San Xóan de Letrán, que é a catedral do bispo de Roma, pero co tempo, as demais basílicas da capital italiana tamén ofreceron esta posibilidade. Deste xeito, a apertura da Porta Santa da Basílica de San Pedro no Vaticano terá lugar o día 24 de decembro deste 2024 e a súa clausura será o 6 de xaneiro de 2026.
Nos últimos anos impúxose unha nova tendencia: a de ampliar a posibilidade de gañar a indulxencia sen ir a Roma, acudindo como peregrinos da esperanza á Catedral propia ou a aqueles templos que para tal fin indique o Bispo diocesano. Por iso, o Papa estableceu igualmente que se proceda a unha apertura solemne do Ano Xubilar en todas as Catedrais o día 29 de decembro de 2024, cunha correspondente clausura o 28 de decembro de 2025. O obxectivo é facilitar que os fieis poidan acceder a esta graza especial.
4.-Beneficios espirituais dun ano xubilar
O Xubileu é un tempo de transformación espiritual, que convida os católicos a achegarse a Deus cun corazón renovado e a practicar a caridade e o perdón. É un momento clave para fortalecer a fe e a relación con Deus e o próximo. O Xubileu tamén impulsa unha maior cohesión dentro da comunidade católica. Ao participar xuntos en actividades como peregrinacións, actos de caridade e servizos comunitarios, fortalecemos os vínculos que nos unen. Este tempo permítenos lembrar que a fe vívese en comunidade e que a nosa rede de apoio é fundamental para o noso crecemento espiritual.
Un dos aspectos centrais do Xubileu é a indulxencia plenaria, un acto de graza espiritual que permite a remisión das penas temporais polos pecados xa perdoados. Esta pode ser alcanzada, cumprindo as condicións habituais:
- Ter a disposición interior dun desapego total do pecado, mesmo venial.
- Confesarse e comulgar 20 días antes ou despois.
- Orar polas intencións do Papa.
EL JUBILEO ROMANO 2025 EN EL SANTUARIO JUBILAR DE SANTA MARÍA DE LA ERMIDA, tendrá los siguientes horarios de misas y confesiones:
Diploma jubilar para los/as peregrinos/as:
EL SANTUARIO JUBILAR DE SANTA MARÍA DE LA ERMIDA.
Es un edificio de dos naves sometido a lo largo de su historia a numerosas reformas. La parte central incluye la nave principal y el presbiterio, que corresponde a finales del siglo XVII. La nave lateral, separada por un sólido pilar, es más estrecha que la principal, fue construída en el año 1773, siendo prior de la Encomienda Fray Antonio Somoza e Quiroga.
El campanario es de un solo cuerpo por encima de los muros de la portada.
El retablo mayor, restaurado recientemente, es de estípites; obra de comienzos del siglo XVIII. En él destaca la imagen de Nuestra Señora de la Ermida, advocación de la Virgen de los Remedios. La Virgen es una escultura de autor y escuela desconocidos de principios del siglo XV. Conserva restos de policromía y la túnica se abre sobre su pecho para amamantar al Niño. Según la tradición, su figura apareció en una fuente del lugar.
La coronación canónica de su imagen tuvo lugar el 9 de septiembre de 2024.